حجاب در لغت به معنای مانع، پرده و پوشش است.
استعمال این کلمه، بیشتر به معنی ی پرده است.
این کلمه از ان جهت مفهوم پوشش می دهد که پرده، وسیله ی پوشش است.
ولی هر پوششی حجاب نیست، بلکه ان پوششی حجاب نامیده می شود
که از طریق پشت پرده واقع شدن صورت گیرد.
حجاب، به معنای پوشش اسلامی بانوان، دارای دو بعد ایجابی و سلبی است.
بعد ایجابی ان وجوب پوشش بدن و بعد سلبی ان، حرام بودن خودنمایی به نامحرم است.
و این دو بعد باید در کنار یکدیگر باشد تا حجاب اسلامی محقق شود.
گاهی ممکن است بعد اول باشد، ولی بعد دوم نباشد،
در این صورت نمی توان گفت که حجاب اسلامی محقق شده است.
اگر به معنای عام، هر نوع پوشش و مانع از وصول به گناه را حجاب بنامیم،
حجاب می تواند اقسام و انواع متفاوتی داشته باشد.
یک نوع ان حجاب ذهنی، فکری و روحی است.
مثلا اعتقاد به معارف اسلامی، مانند توحید و نبوت،
از مصادیق حجاب ذهنی، فکری و روحی صحیح است که می تواند
از لغزشها و گناه های روحی و فکری، مثل کفر و شرک جلو گیری نماید.
_____________________
حجاب در گفتار
نوع دیگر حجاب و پوشش قرانی، حجاب گفتاری زنان در مقابل نامحرم است:
پس زنهار نازک و نرم با مردان سخن نگویید،
مبادا ان که دلش بیمار (هوا و هوس) است به طمع افتد.(احزاب ایه ی سی دو)
_____________________
حجاب رفتاری
نوع دیگر حجاب و پوشش قرانی، حجاب رفتاری ی زنان در مقابل نامحرم است.
مراد از حجاب اسلامی، پوشش و حریم قائل شدن در معاشرت زنان با مردان
نامحرم در انحای مختلف رفتار، مثل نحوه ی پوشش، نگاه، حرف زدن و راه رفتن است.
بنابراین، حجاب و پوشش زن نیز به منزله ی یک حجاب و مانع در مقابل
افراد نامحرم است که قصد نفوذ و تصرف در حریم ناموس دیگران را دارند.
همین مفهوم منع و امتناع، در ریشه ی لغوی عفت نیز وجود دارد.
" منبع: ماهنامه فرهنگ پاسداری، سال 89، شماره ی 9، صفحه ی36و37"
